Gedichtanalyse

T'schrijverke van Guido Gezelle

De titel staat voor een insect die op het water aan het schrijven is. Het eerste deel van dit gedicht gaat over de observatie van het dier op het water. Het 2de deel brengt een filosofische vraag met zich mee namelijk 'wat is het verlden-heden-toekomst '. Het voorlaatste deel gaat over nog meer concrete vragen die in het laatste deel van dit gedicht beantwoordt worden. Het rijmschema van dit mooie gedicht is : ABAB CDCD. Er komen een aantal stijlfiguren in het werk voor zoals een metafoor (blauwe hemel), enjambement… . Guido gebruikt in zijn werk ook veel verkleinwoorden en dit vooral wanneer hij de wezens in zijn werk beschrijft. 

Ik heb voor deze foto gekozen omdat dit een mooi beeld weergeeft van het gedicht. Je kan het diertje op het water zien en het geeft weer hoe het diertje beweegt en welke vormen het achterlaat in het water. De titel heeft een dubbele betekenis met het diertje en een persoon.

Die avond Die Rooze van Guido Gezelle

Dit is weer een speciale titel dat Gezelle koos en met deze titel wil hij de kerngedachten van het gedicht al in spotlights zetten. Het gedicht gaat over Die avond en Die rooze tussen Guido en Van Oye. Het gedicht dat Gezelle schrijft is een tegenreactie op wat Van Oye tegen hem zei. Veel mensen dachten dat het over een homoseksuele relatie zou gaan wat dus helemaal niet het geval was. Deze ontmoeting was het toppunt van hun vriendschap en dit heeft Guido dan ook weergegeven in zijn gedicht. Het rijmschema is hier: ABAB ACAC. Wat opvalt, is dat de structuur identiek is. Er zit een tweeledigheid in dit gedicht wat ik even verder ga uitleggen. Als eerste heb je Die avond. Dit staat voor de tijd wanneer deze 2 mannen elkaar hebben ontmoet. Wat men ook nog onder tijd kan zien i dat het begin van dit meesterwerk gaat over hun verleden dan over het heden en op het einde over de toekomst. Het tweede deel is Die Rose. Die roos staat voor de liefde tussen Gezelle en Van Oye. Hier staat dus vooral hun 'vriendschap' centraal maar ook letterlijk de overgave van de roos. Gezelle heeft hier mooie combinaties gemaakt wat hem zeker een goede vriend maakt

Als bijpassende foto heb ik het homo teken genomen omdat het gedicht enorm veel verhalen opgewekt die de wereld rondgingen. Het verbaasde me dat zelf als is de schrijver zo iemand bekent als Gezelle toch gaan zo een vermoedens direct de wereld in. Voor mij was dit dus een toepasselijke foto omdat het toch een rol heeft gespeeld toen dit gedicht was geschreven.

Eenhoorn van Jotie T'Hooft

Het gedicht bestaat uit 4 kwatrijnen.  Je kan in eerste 2 kwatrijnen direct eigenschappen opmerken die de auteur aan de eenhoorn geeft. De eenhoorn is droef, hij hunkert naar licht, maar weet niet goed wat te doen. ( dwaalt door de wouden ). Een opvallende zin hier is : 'draalt voor de poort der doden'. Deze zin verwacht je niet direct bij een eenhoorn, maar als je de achtergrond van de auteur kent, kunnen dit misschien al gedachten zijn waar de auteur mee bezig was. Het eerste en derde kwatrijn begint met een aanspreking 'Here' van een persoon/God die wij als lezer niet kennen maar ook van een persoon/God die voor ons niet bereikbaar is. Ik denk dat T'hooft zichzelf weerspiegelt in de Eenhoorn. Hij ( T'Hooft) had een ander leven gepland dan voorzien. Ik denk dat Here staat voor God. God mag hem het leven ontnemen vooraleer de samenleving dit bij hem doet. Als God hem 'roept' zal dit voor hem een zware strijd zijn maar het zal de moeite waard zijn, zijn leven over te geven. 

Dit gedicht is echt iets dat mij aanspreekt. Ik heb respect voor de man die zijn leven kan vertalen in de poezië wereld en dit open te stellen voor iedereen. Het is een gedicht met een duidelijke boodschap in maar toch met een moeilijk accent weergegeven. Het is voor mij zeker een gedicht om even bij stil te staan.

Ik heb voor deze foto gekozen. Je ziet een Eenhoorn die de kop laat hangen. Dit kan weergeven dat de eenhoorn droevig is. Maar langs de andere kant geeft dit voor mij ook een beeld hoe T'Hooft dacht in zijn leven. Hij was niet blij met het pad die hij al had meegemaakt en had een ander beeld over zijn leven. Dit beeld doet me meer denken aan de opoffering voor de Here, en niet door omstandigheden in de samenleving.

Zie je ik hou van je van Herman Gorter

Wat direct opvalt is de eindrijm in de tweede en derde regel. Het 'licht' wordt hier in zo benadrukt dat je direct weet dat dit belangrijk is. Dit geeft direct een emotionele toets aan dit gedicht, Gorter gebruikt dit woord om over zijn vrouw-vriendin-geliefde te spreken. Hij vindt geen ander gepast woord voor het uit te drukken. Als je het gedicht meermaals leest, zie je dat er nooit wordt gesproken over de echte naam van het 'licht'. Licht wordt meerdere keren herhaald maar daar stopt het ook. Uit strofe twee kan je afleiden dat het wel degelijk over een persoon gaat. Er worden allerlei menselijke kenmerken opgesomd maar Gorter gaat niet in detail. Strofe twee heeft ook een eindrijm die wel erg opvalt. In strofe drie, kunnen we zien dat de liefde niet echt lukt. Er is iets dat de liefde stoort. Eind strofe drie Beschrijft Gorter zijn geliefde als een soort engel omdat hij zegt : "het licht is om je".

De laatste strofe sluit eigenlijk zijn boodschap af. Hij herhaald eerst wat de bedoeling was van het 'gesprek' om vervolgens tot het eindresultaat te komen dat hij het toch niet op de juiste manier kan uitdrukken. Wat ik echt geslaagd vindt aan dit gedicht is het verhaal. Het wordt op zo een simpele manier uitgedrukt,maar toch kan het zijn boodschap super goed overbrengen. Het gedicht geeft veel herhalingen weer puur om duidelijk te zijn, wat wij als mens ook in het dagelijkse leven doen. 

                                                          ik heb voor deze foto gekozen omdat dit erg toepasselijk is op dit stuk. Het geeft het licht in de ogen weer. De liefde van de andere persoon. Zijn ogen blinken door de liefde maar ook door het licht van de andere persoon(geliefde). Ook het hartje in het oog geeft een mooie betekenis van dit gedicht. Hij is verliefd op haar maar hij kan het niet zeggen. Het hartje geeft de liefde weer maar die hij niet kan uitspreken. Je ziet de liefde wel maar hoort hem niet.

 

Hoor eens ik haat je van Ingmar Heytze

In de eerste strofe, zien we direct dat er grote haat is opgekomen in plaats van liefde tussen twee personen. Als we de zin 'nog wat onzin over je gezicht' lezen, kunnen we afleiden dat de auteur misschien wat spijt heeft dat hij zo een liefdes gesprekken had gevoerd met die persoon. De auteur gebruikt hier ook eindrijm in de stuk. De haat die begon in strofe 1 wordt in strofe 2 vermenigvuldigd. De haat stijgt met en de dichter trekt elke kast open waar hij maar commentaar op kan geven. Zeer opmerkelijk is strofe drie, hier maakt de haat even een stop en denkt de dichter terug aan herinneringen. De haat wordt even aan de kant geschoven voor de goede,oude herinneringen tussen hun twee. In de laatste strofe hervalt de dichter weer in zijn haatgevoelens en in de laatste twee zinnen, merk je terug dat hij weer terugblikt naar hoeveel spijt hij heeft dat hij liefdesteksten schreef.

Dit gedicht geeft een goed beeld over het dagelijkse leven. Als het gedaan is met je geliefde,zeg je wel altijd dat we als vrienden uit elkaar gaan maar dit lukt zelden tot nooit. Voor dat je het weet,kies je de kant op van de haat in plaats van vrienden.

Ik heb voor deze foto gekozen, omdat dit een perfect beeld geeft van het gedicht. De roos staat als symbool voor de liefde dat wordt weergegeven in strofe drie. Het wapen staat dan als symbool voor de haat die de dichter hier duidelijk weergeeft. Dit zijn twee tegenstrijdige zaken, die veel meer voorvallen als we denken in onze samenleving.